Czasami zastanawiam się, co by było, gdybym urodziła się w innym kraju. Często żałuję, że nie mam takich możliwości, jak np. ogarnięte szałem elektroniki i komputeryzacji dzieci z Japonii. Ale to, co dla mnie może być codziennością i rutyną, dla nich jest marzeniem. Dla nich, czyli dziewczyn z krajów, gdzie kobiety są dyskryminowane. Trudno w to uwierzyć, że w XXI wieku gdzieś na świecie, za to, że jest się kobietą, jest się wystawianym na margines społeczeństwa. Tam kobiety nie kończą szkół, a aby zarobić na życie trafiają do domów publicznych. Są bite, głodzone i skazane na cierpienie. Takie tragiczne historie zostały opisane w książce „Urodziłam się dziewczynką” autorstwa siedmiu znanych i cenionych na świecie dziennikarzy i pisarzy. To losy kobiet z Togo, Sierra Leone, Ghany, Brazylii, Kambodży, Ugandy i Dominikany. To ludzkie dramaty, w krajach wojen, głodu, biedy, zatwardziałej i nieprzystającej do współczesności tradycji oraz uprzedzeniach.
Na pewno nie jest to książka do poduszki. Po niej zamiast kolorowych snów mielibyśmy krwawe koszmary. To lektura mocna, pokazująca świat takim jakim tam jest: brutalnym, okrutnym, zimnym, bez ludzkiej empatii. Otwiera ona oczy i zmusza do myślenia. Jest ostrzeżeniem, że nasze problemy są tak naprawdę, w porównaniu z ich problemami, błahe.
Ta opowieść będzie wzbudzać w nas smutek, żal, przygnębienie, wzruszenie... o to właśnie chodzi. Zastanówmy się nad naszym życiem i cieszmy się, że jesteśmy tu i teraz. A jeśli nie chcemy przejść obojętnie obok takich dramatów, to kupmy tę książkę jako cegiełkę, bo część dochodów z jej sprzedaży zasili konto Planu – organizacji, która broni praw dziecka. Tutaj nie ma czego polecać. To po prostu trzeba przeczytać.
Mariola, 16 lat
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz