"Kamila" - Ewa Barańska - recenzja

Czy powinniśmy obwiniać się za samobójczą śmierć koleżanki z klasy?

Większości z nas, raczej nigdy nie przyszło i nie przyjdzie się nad tym zastanowić, jednak przed takim problemem staje Diana, narratorka książki „Kamila” autorstwa Ewy Barańskiej.

Tytułowa Kamila, to niezbyt popularna, w renomowanej szkole dziewczyna, której nie brak problemów. Wręcz przeciwnie - ma ich całe mnóstwo. Jej życie przypomina parodię bajki o Kopciuszku, której reżyser okrutnie potraktował główną bohaterkę. Śmiertelnie okrutnie.

Jednak dlaczego tym wszystkim tak przejmuje się Diana, której poszczęściło się w życiu? Jest bogata, ma idealnych rodziców, którzy niczego jej nie narzucają.

W przeciwieństwie do rodziców Patrycji, kolejnej bohaterki, którzy wykazują się wyjątkową nadopiekuńczością. Okropne będą skutki toksycznej troski rodziców o swoją córeczkę.

Ewa Barańska łączy losy trzech dziewczyn, przeplatając je ciężkimi wyborami dojrzewania. Tworzy dzięki temu niezwykłą powieść, która w pewnym momencie chwyta za serce, i  nie puszcza, aż do zakończenia historii. Tym sposobem powstała niezwykła książka, z indywidualnym stylem, do którego trzeba się przyzwyczaić, by dostrzec posępne piękno zawarte w stu pięćdziesięciu stronach.

Gdybym miała wybrać obowiązkową lekturę do szkoły, uparłabym się przy tej pozycji. Każdy powinien spotkać się z taką sytuacją, oby wyłącznie na kartkach książki.

Ciri, 15 lat

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Telbit.