„Dziedzictwo mroku” - Bree Despain - recenzja

Bree Despain to autorka książek fantasy, której powieść „Dziedzictwo mroku” w 2010 roku  wkroczyła do polskich księgarni nakładem wydawnictwa Galeria Książki. Ta lektura rozpoczyna trylogię o losach młodej dziewczyny, Grace Divine.

Grace jest przeciętną dziewczyną. Spotyka się ze znajomymi, plotkuje o chłopakach, dogaduje się z rodziną. Jako córka pastora pomaga innym, częściowo jest nawet dla nich wzorem. Tak, z opisu wydaje się dość mdłą, nudną postacią. Ale przecież książka to nie tylko kilka pierwszych stron…

Spokojne życie dziewczyny staje na głowie, gdy po latach wraca jej przyjaciel z dzieciństwa, Daniel -ten, z którego nagłym zniknięciem wiążą się wydarzenia, o których większość rodziny Divine’ów wolałaby zapomnieć. Wroga atmosfera narasta, a Jude, brat głównej bohaterki, coraz natrętniej nakłania ją do wyrzeczenia się dawnej znajomości. Sprawy komplikują się z pojawieniem się morderstw, których zapewne dokonało jakieś tajemnicze zwierzę. 

Co to oznacza dla bohaterów? 

Do czego poprowadzą dawne wydarzenia?

„Dziedzictwo mroku” wprowadza nas do świata tak podobnego do naszego, a zarazem innego. Dawne tajemnice, przekleństwo i jego skutki nieodwracalnie zmieniają życie bohaterów. Za duży plus trzeba uznać samą fabułę - choć niezbyt skomplikowana, biorąc pod uwagę mnogość książek fantasy, wciąga. Akcja nie wlecze się, lecz posuwa równym tempem. Muszę przyznać, że nie irytowały mnie rozważania Grace nad tym, kogo kocha i co powinna zrobić-zostały stosunkowo ciekawie przedstawione. Mimo to, czasami miałam ochotę, by ktoś kopnął bohaterkę w jej szanowne cztery litery - ile można się zastanawiać?

Jednak każda książka posiada minusy, w przypadku „Dziedzictwa mroku” jest to przesadna idealizacja postaci. Owszem, autorka chciała pokazać w ten sposób efekt bycia wychowywanym przez pastora, w świętoszkowatej, wiecznie pomagające rodzinie, ale czasami wydawało mi się to zbyt wyolbrzymione, nienaturalne. 

Podsumowując, uważam książkę za całkiem niezłą, aczkolwiek niewiele wyróżniającą się wśród tłumu innych młodzieżówek z gatunku fantasy. Oczywiście, wszystko zależy od tego, co kto lubi, lecz obecnie wydawnictwa publikują tak wiele historii o wilkołakach czy wampirach, że czasem ciężko wybrać, którą przeczytać-wśród nich „Dziedzictwo mroku” zbytnio się nie wyróżnia czymś wybitnym… Na szczęście książkę urozmaica fajna szata graficzna, przyciągająca czytelnika odcinającym się od czarnego tła fioletem oraz miłe dla oka strony rozpoczynające nowy rozdział. 

„Dziedzictwo mroku” polecam szczególnie młodym dziewczynom uwielbiającym historie o wilkołakach, miłości i przystojnych chłopakach o czekoladowych oczach ;)

Rei, 17 lat

Za przygody Grace dziękuję Wydawnictwu Galeria Książki.