Bohaterką przepięknej książki Katarzyny Ryrych "Wyspa mojej siostry" jest Marysia. Jej spokojne życie zmienia się z chwilą, kiedy zaczyna chodzić do szkoły, ale tylko wtedy, gdy pójdzie z nią siostra, z którą jest zżyta . W
pierwszej chwili nie rozumie, dlaczego Pippi nie może chodzić do szkoły, ale potem zaczyna zauważać, że siostra nie daje sobie rady i jest wyśmiewana
przez kolegów z klasy. Pippi przedstawiona jest jako duża, otyła dziewczyna ze
sterczącymi rudymi warkoczykami, która ma doskonałą pamięć i świetnie
gotuje, ale nie potrafi czytać i pisać. Uwielbia niebieski kolor i wszystkie rzeczy ma w tym kolorze. Nie ma przyjaciół, a jedynie
kochającą siostrę i Tatę. Pippi jest o wiele starsza od Marysi, ale jej
rozum zatrzymał się na poziomie kilkuletniego dziecka. Marysia i Pippi
nie mają mamy, wychowuje je tata, który robi dla nich wszystko i
bezgranicznie je kocha. Marysi jest tym bardziej trudno żyć bez mamy, bo jak
każdej dojrzewającej dziewczynie, potrzebna jest nie tylko rozmowa z
tatą, ale także z mamą, która lepiej zrozumie i wytłumaczy otaczający ją świat.
Książka opowiada o bezgranicznej miłości, akceptacji dwóch sióstr; obserwujemy, jak główna bohaterka ze szczęśliwego dziecka zamienia się w zagubioną nastolatkę. Nie potrafi zrozumieć, dlaczego jej siostra z Zespołem Downa jest izolowana przez otoczenie, czemu budzi w ludziach lęk. Autorka starała się pokazać czytelnikowi, jak trudno żyje się takiej rodzinie w dzisiejszym świecie. Pokazuje także, że ludzie nawet nie próbują zrozumieć upośledzonych osób, a gdyby tylko trochę weszły w ich tajemniczy świat, mogłyby odkryć, że jest on niesamowity, fascynujący i bardzo uporządkowany.
Sądzę, że książka jest
bardzo dobrze napisana, czyta się ją bardzo szybko mimo, że porusza trudne tematy, z którymi my- "normalni" ludzie nie
potrafimy sobie radzić, często nie akceptując" inności " innych.Książka opowiada o bezgranicznej miłości, akceptacji dwóch sióstr; obserwujemy, jak główna bohaterka ze szczęśliwego dziecka zamienia się w zagubioną nastolatkę. Nie potrafi zrozumieć, dlaczego jej siostra z Zespołem Downa jest izolowana przez otoczenie, czemu budzi w ludziach lęk. Autorka starała się pokazać czytelnikowi, jak trudno żyje się takiej rodzinie w dzisiejszym świecie. Pokazuje także, że ludzie nawet nie próbują zrozumieć upośledzonych osób, a gdyby tylko trochę weszły w ich tajemniczy świat, mogłyby odkryć, że jest on niesamowity, fascynujący i bardzo uporządkowany.
Książka dostała nagrodę w Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren. Jestem przekonana, że był to bardzo dobry wybór, bo ta powieść porusza najczulsze struny naszej osobowości, wywołuje łzy i uśmiech.
Serdecznie zapraszam wszystkich do przeczytania tej książki, bo naprawdę warto …
TUTAJ możesz przeczytać fragment powieści.
Lily, 16 lat
Za przekazanie książki dziękujemy Wydawnictwu STENTOR
Przypomniała mi się serialowa Kasia z Rozlewiska.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
Czytałam i bardzo mi się podobała :)
OdpowiedzUsuńA jaki marysia ma charakter?
OdpowiedzUsuńpiękna książka
OdpowiedzUsuń