"Dusza" - Luiza Dobrzyńska - recenzja

Na początku "Duszy", poznajemy skromną nauczycielkę Ettę, która jest zerówką, co oznacza, że nie może mieć dzieci. Żaden mężczyzna nie zechce kobiety, która nie jest w stanie dać mu potomstwa, na szczęście istnieją androidy. Naszą bohaterkę nęka wiele pytań odnośnie jej nowego Towarzysza, Raula, ale nie zadręcza go nimi, żeby nie przepaliły mu się przewody. 

Pewnego dnia przychodzi do Etty przyjaciółka, proponując przygodę życia, a mianowicie podróż ku gwieździe, którą mają zasiedlić ludzie. Następują przygotowania do misji, ale w międzyczasie dochodzi do wielu komplikacji. Reszty dowiecie się już czytając książkę.

Nie mam w zwyczaju czytać tego typu opowiadań, ponieważ po takiej lekturze mam zbyt dużo do przemyślenia. Zaryzykowałam, pomyślałam i odkryłam, że autorka przekazuje coś bardzo ważnego. Nie jest to kolejna książka opisująca, jak to ludzie muszą sobie radzić po katastrofie, nie przedstawia nam też samej katastrofy. Ukazuje rygorystyczny świat, który rządzi się zupełnie innymi prawami. Czytając książkę Luizy Dobrzyńskiej nie zwracałam uwagi na styl, czy słowa, co mam w zwyczaju robić, lecz na przekaz i sens.

Szczerze polecam "Duszę" starszym czytelnikom i wszystkim miłośnikom filmu "Ja, robot".

Rimma, 17 lat

Za książkę serdecznie dziękuję Warszawskiej Firmie Wydawniczej.