"Klara i półmrok" - Jose Carlos Somoza" - recenzja

"Klara i półmrok" była książką, którą odkryłam przypadkowo w bibliotece. Jej tylna okładka inteligentnie głosi, że jest to erotyczny thriller, toteż nie została mi od razu pożyczona. Zarys fabuły i fakt, że autor książki, Jose Carlos Somoza, jest psychiatrą zdeterminowały mnie jednak do przeczytania jej.

Z tym, że ,,Klara i półmrok” jest thrillerem można by się zgodzić. Z przymiotnikiem ,,erotyczny” nie zgodzę się za to w ogóle. Razić nas mogą jedynie nadzy ludzie stojący, niczym ozdoby, po kątach pomieszczeń, występujący prawie na każdej scenie. W świecie stworzonym przez Somozę nie jest to jednak niewłaściwe.

Mamy bowiem rok 2006 (książka została wydana po raz pierwszy w 2001), a światem sztuki rządzi kierunek zwany hiperdramatyzmem. Każdy człowiek może zostać płótnem, bądź artystą na takim płótnie malującym. W imię sztuki można zrobić z płótnem wszystko, a ustawianie go w nieludzkich pozycjach na parę godzin, jest powszechnie uznawane i naturalne.

W takim świecie żyje i dąży na szczyt kariery młodego płótna, Klara Reyes. Zafascynowana hiperdramatyzmem i największym mistrzem, Brunonem van Tyshem, marzy o zostaniu jednym z jego obrazów. Jednocześnie z losami Klary śledzimy poczynania ludzi z Fundacji van Tysha, próbujących odnaleźć i unieszkodliwić przestępcę zagrażającego dziełom artysty. Alarm podniesiono, gdy odnaleziono zniszczony obraz (bo nie martwą dziewczynkę) w lasku wiedeńskim.

Pokładałam wielkie nadzieje w pisarzu-psychiatrze i nie zawiodłam się. ,,Klara i półmrok” jest pełna analiz ludzkich zachowań w różnych sytuacjach, pokazuje jak bardzo absurdalnym człowiek może uczynić świat i że nasza rzeczywistość nie różni się tak bardzo od tej opisanej w dziele Somozy.

Autor raczy nas również wieloma filozoficznymi rozmowami, których uczestnicy zastanawiają się nad moralnością, dobrem i złem. Świat Klary (jak i nasz) nie jest bowiem jednoznaczny. Do nawet największej jasności skradnie się cień, a przez największą ciemność przebije się promień światła. Jedyną prawdą jest półmrok. Podczas gdy nic nie jest czarno-białe, bohater pozytywny może okazać się obłudnym tyranem, a największy zbrodniarz dążącym do piękna i dobra idealistą.

,,Klara i półmrok” to mądra książka pełna prawdy o strasznym świecie i nadziei, że mimo naszej okrutnej natury, piękno może zwyciężyć.

     

Karolina, 15 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa MUZA.