"Złuda" - Carmen Laforet - recenzja

Czy można napisać piękną książkę o biedzie, przemocy i patologii? Carmen Laforet, autorka ,,Złudy”, podjęła się tego trudnego tematu. Czy udało jej się stworzyć opowieść, w której, mimo brutalnej prawdy o nędzy naszego życia, odnajdziemy piękno, którego szukamy, czytając książki?

W 1940 roku do Barcelony, w poszukiwaniu lepszego życia, przyjeżdża młoda dziewczyna ze wsi, Andrea. Ma zamieszkać z rodziną swojej matki w kamienicy przy ulicy Aribau. Wkrótce okaże się, że Barcelona nie jest miastem z jej wyobrażeń, a jej bliscy wcale nie są wzorową rodziną.

Opiekę nad Andreą przejmuje surowa ciotka Angustias, zamieniająca życie dziewczyny w piekło. Oprócz ciotki pobyt w rodzinnym domu będzie zatruwać jej wuj Juan, bijący swoją żonę i wdający się z każdym w kłótnie. Najmilsza Andrei osoba, babcia, będzie bronić swojego syna przed surowymi osądami i próbować pogodzić go z drugim, Romanem, którego łączyła w przeszłości niejasna relacja z żoną Juana.

Największym wrogiem dziewczyny okaże się jednak, upokarzająca ją, bieda, a wybawieniem bogata przyjaciółka, Ena. Czy ich przyjaźń przetrwa, gdy dziewczyna pozna rodzinę Andrei?

     

,,Złuda” to książka o rozwianych nadziejach i iluzji jaką mogą nam przynieść. Oryginalny tytuł, ,,Nada”  (co znaczy nic), również oddaje istotę powieści. Bo życie Andrei, na pozór, wydaje się być puste. Nic nie warte. Powieść Carmen Laforet jest jednak historią pełną nadziei, mówiącą o tym, że między jednym rozczarowaniem a drugim można wieść pełne i piękne życie.

Karolina, 15 lat

Powieść ukazała się nakładem Wydawnictwa Świat Książki.