"Pogromcy nudy" - Iwona Wilmowska - recenzja

Nie mieliście czasem ochoty położyć się i nic nie robić? Założę się, że tak. Nuda w małych dawkach nam nie zaszkodzi,  ale kiedy nas dopadnie jej skoncentrowana siła, to...

W pewnym królestwie, Milandii, zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Słynna czarodziejka Mimi Tut zapada na dziwną chorobę. Cały czas leży jak skamieniała, ale jej organizm normalnie funkcjonuje. Okazuje się, że takich przypadków jest więcej, i to nie tylko wśród ludzi, ale i zwierząt. Nikt nie potrafi znaleźć lekarstwa na tę przypadłość.

Jednak nie wszystko jeszcze stracone. W pewnym miasteczku Milandii żyje detektyw - Ferdynand. Postanawia on rozwiązać tę zagadkę. Wyrusza w podróż do Budyniowego Zamku, w celu zdobycia informacji. Okazuje się, że ta dziwna choroba rozprzestrzeniła się na całe królestwo. Podczas podróży do króla, Ferdynand poznaje nowych przyjaciół: rycerza Leszka Bez Szpady i krasnala Teodora. Każdy z nich jest nietypowy.

Ferdynand - jest żądnym sławy i zaszczytów człowiekiem, czasami ma bardzo dobre pomysły. Jednak jego maniery pozostawiają wiele do życzenia. Ma ogromny temperament.

Leszek Bez Szpady - typowy rycerz - włóczęga. Cały czas opowiada co by zrobił gdyby miał szpadę. Jest niezwykle szarmancki, ale odrobinę porywczy.

Teodor, a właściwie Teo - jest krasnalem z bardzo dziwną chorobą. Podczas dnia jest nieśmiałym Teo, ale kiedy zapada zmrok przemienia się w okrutnego Dora, który jest przeciwieństwem swojego brata. Pomimo tego jest bardzo dzielny i potrafi zabłysnąć w towarzystwie. Jednak pod wpływem presji staje się zamkniętą w sobie osobą.

Ich trójka staje przed bardzo trudnym zadaniem - muszą uratować Milandię przed Nudą. W tym celu udają się do nieznanej krainy, zwanej Krainą Nudy. Podczas swojej misji nauczą się zaufania, odwagi, ale przede wszystkim wiary we własne siły.

Ale czy uda im się pokonać Nudę? Czy uratują Milandię?

Tego dowiecie się z książki autorstwa Iwony Wilmowskiej, pod tytułem "Pogromcy Nudy". Powieść jest bardzo ciekawa, a opisy są bardzo realistyczne. Na dodatek ilustracje Jacka Siudaka są bardzo trafnym odzwierciedleniem postaci. Książkę cechuje wartka akcja, wspaniałe dialogi, a w nich wyszukany język (zwłaszcza podczas rozmów z królem), oraz mnóstwo kontrastów.

                                               Książkę polecam fanom lekkiej lektury

                                                               Dydelf, 14 lat.   

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu WAM.