Jakiś czas temu, skończyłam czytać książkę R. Otowy.
Autorka jest Amerykanką, która postanowiła osiedlić się w spokojnej małej wsi w
Japonii. W tym czasie pokonała wiele trudności. W kraju, gdzie tradycję stawia
się wyżej niż rodzinę…
Książkę mogę bez problemu zaliczyć do pamiętników.
Autorka ukazuje w niej czytelnikowi, wszystko to, czego nauczyła
się, żyjąc na tradycyjnej wsi japońskiej.
Na samym początku poznajemy dom rodzinny rodu
Otowa. Jest to wielka, piękna rezydencja, mająca mnóstwo różnych pokoi i
kilka ogrodów (u Japończyków naturalne jest posiadanie trzech lub
czterech ogrodów; każdy inny).
Autorka opisuje dokładnie wystrój pokoi ( tradycyjne maty
tatami, papierowe drzwi, skrzypiąca podłoga z drewna..). Podczas czytania
pierwszego rozdziału, przekonujemy się, że życie w Japonii nie jest takie
łatwe. Należy stosować się do wielu ważnych reguł, żadnej nie wolno bezkarnie
złamać.
W drugim rozdziale poznajemy m.in. życie codzienne na wsi oraz
wiejskie zabawy, biesiady, festiwale i zawody. Przeczytamy, na czym polegają
wiejskie zgromadzenia, i dlaczego sąsiedzi są bardzo ważni.
Trzeci rozdział ukazuje bardzo długą, ale ciekawą historię
rodu Otowa. Dowiemy się wielu ciekawostek na przykład, dlaczego
wymiana naturalnych drzwi w Japonii wymaga dużej ostrożności i trwa bardzo
długo. W tym rozdziale przeczytamy także o bóstwach (szintoistycznych), dowiemy się, w jaki sposób oddaje się im chwałę.
Rozdział „Na łonie natury” barwnie opisuje wszystkie pory
roku w Japonii - jakie kwiaty wtedy się rozwijają, co jest „symbolem” np.
wiosny oraz specjalny rozdział o bambusie, który odgrywa sporą rolę w życiu
codziennym.
Ostatnie trzy rozdziały dotyczą wspomnień ze
ślubu, macierzyństwa, pierwszego dnia w szkole młodszego
syna. Autorka ukazuje nam również, jak długą drogę musiała przejść,
aby zrozumieć i zaakceptować zasady panujące w Japonii. Dlatego w przedostatnim
rozdziale Pani Otowa napisała o „japońskiej duszy”, o lekcjach które dała jej
Japonia. Natomiast w ostatnim rozdziale opisuje wszelkie zmiany, jakie
nastąpiły u Autorki w czasie całego pobytu i życia w Japonii.
Co ciekawego jest w tej książce?
Przede wszystkim rysunki - mnóstwo rysunków wykonanych przez
Autorkę. Podczas czytania innych książek o życiu w Japonii, trudno mi było np.
wyobrazić sobie piecyk Kotatsu. Jednak w tej książce był dokładnie narysowany i
opisany. Tak samo jest z innymi rzeczami. To pomaga czytelnikowi uruchomić
wyobraźnię. Co ciekawe, w KAŻDYM rozdziale są przynajmniej dwa dobrze wykonane
rysunki. To sprawia, że książka nie jest nudna i typowa.
Kolejną rzeczą, która mnie zachwyciła, były zdjęcia. W
książce, dokładnie w środku, znajduje się wkładka z kolorowymi zdjęciami m.in. rodziny.
Autorka, myśląc o tym, aby czytelnik dokładnie zrozumiał
niektóre pojęcia, zrobiła na końcu książki mały słowniczek japońsko-polski. To
pomaga zrozumieć słowa, które występują w całej książce.
Komu ją polecam?
Przede wszystkim osobom, które interesują się kulturą
japońską, bądź życiem codziennym w Kraju Kwitnącej Wiśni. Polecam ją również
osobom, które lubą czytać pamiętniki-książki. Jest to doskonały pamiętnik!
Moja ocena:
Książka bardzo, ale to bardzo mi się podobała. Była ciekawa,
wszystko było dokładnie wyjaśnione… Już za niedługo zajmie honorowe miejsce na
mojej półce z książkami c:
Polecam szczególnie!
Ayumi Kyoko, 14 lat
Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Świat Książki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz