,,Trzynaście powodów’’ – Jay Asher - recenzja

You can’t stop the future.

You can’t rewind the past.

The only way to learn the secret…is to press play.

Dzień, w którym Hannah nie było w szkole, nie różnił się dla jej kolegów i koleżanek, od innych nudnych, wypełnionych zajęciami dni. No, może oprócz tego, że jej ławka była pusta. Uczniowie nabrali podejrzeń, że coś się stało, gdy pod jej dom podjechał ambulans. A później dotarła do nich wiadomość, że Hannah popełniła samobójstwo.

Jakiś czas po tym wydarzeniu, Clay na swoim łóżku znajduje pudełko z kasetami. Gdy zaczyna je odtwarzać, z głośników dobiega go głos Hannah Baker, która zamierza opowiedzieć o swoim życiu i o 13 powodach, dla których postanowiła je zakończyć. Jednym z tych powodów jest właśnie Clay. Chłopak poznaje historię dziewczyny, w której był zakochany, którą pragnął poznać i dowiedzieć się o niej czegoś więcej. Niestety, nie zdążył zebrać się na odwagę… I już nigdy nie dostanie tej szansy. Hannah nie wróci.

Ta książka jest wyjątkowa. Samobójstwo, zwłaszcza młodej osoby, nigdy nie jest łatwym tematem do napisania książki. Nie można pisać napuszonym tonem, używając wielkich słów, zupełnie niepasujących do sytuacji, z drugiej strony, nie można zbagatelizować takiej sprawy jak odebranie sobie życia. Jay Asher odnalazł instynktowną równowagę. Język jest prosty, opisuje po prostu uczucia dziewczyny, której życie, kawałek po kawałku, rozpadało się. Według mnie, ta powieść jest obowiązkowa dla każdego. Pokazuje, jak bardzo każdy nasz czyn, każde nasze słowo, wpływa na innych ludzi. Jeden wyraz może zapoczątkować coś, czego już nie zdołamy powstrzymać. Ta książka jest szczera do bólu, brutalna a jednocześnie tak prawdziwa. Parę lat temu, szukając tej powieści natrafiłam na pewną recenzję. Jej autor pisał, że ,,Trzynaście powodów’’ to powieść bez sensu. Że Hannah nie miała ,,prawdziwych’’ powodów do zrobienia tego, co zrobiła. Nie zgadzam się z tą opinią. A teraz czas i na Was, byście ocenili tę książkę. Mój sposób patrzenia na świat zmieniła. Zobaczymy, czy to samo stanie się z Wami.

,,Wtedy, w tym pokoju, dotarło do mnie, że nikt nie zna prawdy o moim życiu i cały mój świat się zatrząsnął.

Jak wtedy, gdy jadąc po wyboistej drodze, tracisz panowanie nad kierownicą i wypadasz, tylko odrobinę, z drogi. Koła wzbijają tumany kurzu, ale udaje ci się przywrócić im właściwy kurs. Na chwile. Bo choć mocno trzymasz kierownicę i bardzo starasz się jechać prosto, coś ciągle spycha cię na bok. Nie panujesz już prawie nad niczym. I w pewnej chwili masz już dość walki, jesteś zbyt zmęczony, i postanawiasz sobie odpuścić. Pozwolić, by stała się tragedia…czy coś w tym stylu.’’

Katia, 15 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Rebis.