"Sekta Egoistów" - Eric-Emmanuel Schmitt - recenzja

Jak by to było być jedynym prawdziwym bytem na tej ziemi? Być Bogiem? Kimś, kto stworzył wszystko ku swej uciesze?

Ten dość kontrowersyjny pomysł, poddaje Eric-Emmanuel Schmitt w swojej książce „Sekta Egoistów”. Opowiada on historię trzydziestokilkuletniego badacza wieków średnich, który pisze pracę doktorancką. Jednak pewnego dnia zaczyna mieć jej dość. Żmudna praca nie daje efektów, a sala pełna naukowców przypomina mu wystawę muzealną lub żywe trupy, zagłębione w tylko sobie znanych odmętach historii. Pewien traf losu chce, że młody badacz odnajduje trop „Sekty Egoistów”. Zaciekawiony zaczyna szukać informacji, a badania zostają w tyle.

Czy odnajdzie tajemniczego twórcę sekty?

Co oznaczają tajemnicze liściki rzucające nim po całym świecie?

Cóż, tego dowiecie się z książki, która dla mnie jest mini arcydziełem. Na 200 stronicach opisać tak niesamowitą historię, która pochłania bez reszty i na dodatek zafundować czytelnikowi zwrot akcji w najmniej spodziewanym momencie. Słowem, książka obowiązkowa.

Język, jakim została napisana książka jest bardzo prosty, ale zarazem urzeka. Idealnie oddaje charakterystykę epoki i sprawia, że czytelnik zżywa się z bohaterami, a nawet bierze udział w wydarzeniach.

Według mnie „Sekta Egoistów” jest świetnie zbudowaną powieścią, w której było wszystko, co kocham: historia, tajemnica i umiarkowane opisy. Autor nie rozpisuje się nad wyglądem pokoju, w kilku słowach, konkretnie i na temat informuje gdzie jesteśmy. Pełen podziw za zakończenie, które … w sumie sami przekonajcie się, jakie jest.

Ja powiem tylko tyle, że szczerze polecam.

Dydelf, 17 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Znak.