Jacek Dukaj, urodzony w 1974 roku w Tarnowie, z wykształcenia
jest filozofem, z zawodu natomiast pisarzem i trzeba przyznać, iż udaje mu się zgrabnie powiązać te dwie dziedziny w swoich
utworach. Tworzy przede wszystkim fantastykę naukową (jednak nie można by jej
zaliczyć do „hard science fiction”), niektóre z jego utworów zaliczyć można
również do fantasy. Mimo młodego wieku jest to już autor uznany, sześciokrotnie
uhonorowany nagrodą im. Janusza A. Zajdla, m.in. za Czarne Oceany, czy Lód.
Wroniec jest nietypową, bo baśniową
powieścią Jacka Dukaja, stylizowaną na prostą opowieść dziecięcą. Akcja Wrońca toczy się podczas stanu wojennego
w Polsce, a jego głównym bohaterem jest siedmioletni Adaś. Chłopiec mieszka z
rodzicami, młodszą siostrą i babcią w jednym z wielu „szarych bloków”. Pewnego razu
Adaś rozchorowuje się; śni mu się Wroniec, który porywa całą rodzinę chłopca,
zaś on sam zostaje pod opieką Pana Jana- Betona. Siedmioletni bohater, wraz z
Panem Betonem, wyrusza z domu, by wyrwać z niewoli swą rodzinę, jednak
wcześniej musi stawić czoła: „Milipantom - Turbulantom, Podwójnym Agentom,
Bubekom kłamliwym, Szpiclom szpiczastym i stalowym Sukom, MOMO pałującemu(…)”.
Jacek Dukaj, by napisać Wroniec,
wpadł na bardzo ciekawy, a zarazem prosty pomysł- przecież przeszło 30 lat
temu, to „on był Adasiem”, to on przeżywał to, co w powieści przeżywa siedmioletni bohater. Więc
autor poniekąd spisał w książce własną, chłopięcą jeszcze interpretację stanu
wojennego.
Wroniec określiłbym mianem baśni edukacyjnej
i niewątpliwie pod tym kątem Jacek Dukaj odniósł spory sukces; młodych czytelników,
czy też słuchaczy zafascynują i wciągną przygody Adasia, przy czym nie będą oni
jednocześnie w pełni zdawać sobie sprawy z tego, że są właśnie uczestnikami bardzo
ważnej w ich życiu lekcji. Barwną częścią Wrońca są też ilustracje wykonane przez Jakuba Jabłońskiego; jestem jednak zdania,
iż powinny stanowić one jedynie dodatek, w żadnym wypadku nie zastępujący
całkowicie wyobraźni czytelnika.
Myślę, że dorosłym Wroniec
też nie sprawi zawodu, chociażby z powodu inteligentnych gier językowych,
często stosowanych przez Jacka Dukaja, czy możliwości głębszej analizy
powieści, która- choć pozornie prosta- to kryje w sobie głębszy sens, drugie
dno.
Prot, 14 lat
Książka ukazała się w 2009 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz