"Czarna trasa" – Antonio Manzini – recenzja

Czarna trasa skrywa nie tylko tajemnicę zbrodni na stoku narciarskim, ale również sekrety cenionego detektywa Rocca Schiavone. Do morderstwa dochodzi na północy Włoch, w małym miasteczku Champoluc. Rocco wraz z innymi umundurowanymi stara się doprowadzić śledztwo do końca. 

Schiavone nie jest milutkim detektywem kreowanym na Sherlocka. Jest cyniczny, sarkastyczny i pomiata każdym, kto stoi niżej od niego. Mimo tego Rocco da się lubić i nieraz zaskakuje. Antonio Manzini postanowił wykreować świat Rocca na nieprzyjazny, niesprawiedliwy i trudny, pełen przeciwieństw losu. Schiavone dostaje lekcje, musi odpokutować zajmując się problemami na prowincji. Jednak jest dumny, chodzi z głową zadartą do góry i zawsze dostaje to czego chce.

Książka jest dobra, lekko się ją czyta, mimo tego nie trafi ona jednak na listę moich ulubionych. Powieść trochę mnie nudziła. Polubiłam Schiavone’ego, który często mnie rozbawiał. Jednak całej książce brak tego czegoś, co sprawia, że serce szybciej zaczęłoby bić. Brak uczucia, które często towarzyszy mi przy czytaniu. Tym razem nie siedziałam po nocach i nie wyczekiwałam z zapartym tchem, co wydarzy się dalej. Niestety oczekiwałam czegoś więcej. 

Książka nie jest zła, ciekawy pomysł, dobre wykonanie, ale nie zapada w pamięć. Nie jest z rodzaju tych, do których wraca się po długim dniu z uśmiechem, aby uciec od rzeczywistości. Brak jej serca. Brak iskierki, która mogłaby wzniecić pożar.

Nie chcę skreślać całkowicie Czarnej trasy i zniechęcać do niej czytelników, gdyż to bardzo dobra książka. Po prostu nie wpasowała się w moje gusta i nie zachwyciła mnie. Mimo mojego niedosytu, mogę polecić ją każdemu wielbicielowi kryminałów, bo nie zawiedzie się. Przeżyje ciekawą przygodę pełną wrażeń, ponieważ tajemnice Czarnej trasy warto zgłębić.

Palcia, 14 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa MUZA.