"Leon i Luiza" - Alex Capus - recenzja

"Mój dziadek miał siedemnaście lat, kiedy poznał Louise Janvier. Lubię wyobrażać go sobie jako bardzo młodego człowieka, który wiosną 1918 roku przywiązuje do roweru walizkę ze wzmocnionej tektury i na zawsze opuszcza dom ojca w Cherbourgu" – to są pierwsze słowa bardzo wzruszającej i ciekawej historii miłości.

Książka pt. „Leon i Luiza” opowiada o pięknym, ale nie bezproblemowym uczuciu. Miłość ta jest bardzo długotrwała, ponieważ kończy się dopiero w czasie nabożeństwa żałobnego w katedrze Notre Dame w kwietniu 1986 r. Mimo, iż książka jest bardzo lekka i przyjemna w przekazie, to czytając ją bardzo intensywnie odczuwamy położenie i przeżycia bohaterów. Akcja dzieje się w czasie wojny, co pozwala zaobserwować w głównych postaciach niemal bajkowy i senny sposób sprzeciwiania się nieszczęściu. Leon i Luiza są parą nietuzinkowych i interesujących kochanków, którzy przeciw wszystkim konsekwencjom i nieszczęściom są wierni uczuciu.

Mimo nieszczęśliwych czasów autor wprowadza także wiele komicznych sytuacji. Bardzo dobrym tego przykładem jest doprowadzające do śmiechu czytelnika podwójne i nieco zagmatwane życie bohaterów.

Książkę tę można także bez wątpienia polecić dziewczynom, tym które uwielbiają historie miłosne, ale także tym które ostatnio przeżyły jakiś zawód w tej dziedzinie życia. Jest tak ponieważ Alex Capus w sposób intensywny, ale też niezwykle lekki opowiada o tym uczuciu.

Na mnie książka pt. „Leon i Luiza” zrobiła niesamowite wrażenie. Dzięki niej prościej uwierzyć w silne uczucie jakim jest miłość.

Michalina, 16 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Świat Książki.