"Czas burzy" - Adrian Grzegorzewski - recenzja

Ostatnimi czasy szczególnie popularne stały się romanse rozgrywające się w czasach drugiej wojny światowej. Po sukcesie "Czasu honoru" rozpoczął się napływ romansów między sanitariuszkami, a żołnierzami. Ewentualnie między Polkami, a Niemcami. Rzadko jednak akcja rozgrywa się na kresach, a uczucie łączy Polaka i Ukrainkę. Taki zaś właśnie romans opisany został w "Czasie tęsknoty". O dalszym losie bohaterów
dowiedzieć się możemy w "Czasie burzy".

Piotr i Swieta zakochali się w najmniej odpowiednim momencie. Banderowcy wyżynają w pień polską ludność, dawna sąsiedzka soliadrność
zmienia się w jawną nienawisć. Do takiej właśnie rzeczywistości powraca Marta. Jej ukochane Bedryczyny nie przypominają tej miejscowości, w której się wychowała. Po śmierci męża musi się pozbierać, jednak wiadomości, które na nią czekają tylko to utrudniają. Witalij, któremu wymordowano rodzinę stara się jej pomóc i razem wyruszają w drogę. Piotr działa w Warszawie w konspiracji i przygotowuje się do zamachu na Franza Kutscherę.

Książka jest dokładnie tym, czego można się spodziewać. Akcja jest wartka, bohaterowie ciekawi. Nie jest też przesadnie ckliwa, o co łatwo, kiedy tematem jest miłość w czasach jej niesprzyjających. Ukazane uczucie nie jest również przesłodzone i cukierkowe, co bywa ciężkie do osiągnięcia w romansach. Zakończenie jest również zaskakujące i myślę, że usatysfakcjonuje każdego. Nie ma co ukrywać, że jest to typowo kobieca lektura, jednak mogę ją polecić każdemu chociażby ze względu na wartość historyczną.

Sheri, 17 lat

Książka ukazała się nakłądem Wydawnictwa Znak.