"Ogromne okno" – Lemony Snicket – recenzja

Już trzeci raz spotykamy się z rodzeństwem Baudelaire w Serii Niefortunnych Zdarzeń. W tej części Wioletka, Klaus i Słoneczko trafiają do ciotki Józefiny. Zostają oczywiście poinformowani, że tak naprawdę nie jest ona siostrą żadnego z ich rodziców, tylko dalszą krewną. Pan Poe obiecuje jak zwykle swoją pomoc, w razie potrzeby.

Szybko okazuje się, że ciocia jest osobą bardzo specyficzną. Rodzeństwo dowiaduje się, że boi się ona Jeziora Łzawego, ponieważ w jakiś sposób związane jest ono ze śmiercią jej męża. Jednak na tym nie koniec – kobieta lęka się prawie wszystkiego, począwszy od klamek, a na piekarniku skończywszy. Dlaczego? Dowiedzcie się sami.

Warto wspomnieć, że Józefina nie ma bladego pojęcia o wychowywaniu dzieci. Podaje zimne obiady, a życie w jej domu jest nudne i pełne zakazów. Mimo to należy docenić jej dobre serce i chęć pomocy dzieciakom. Wydawać by się mogło, że rodzeństwo znalazło wreszcie swoje miejsce na ziemi. Przecież od śmierci rodziców dzieci były przenoszone do kolejnych krewnych. Zasługiwały na stabilizację. Życie z ciotką było właśnie tym, o czym marzyły, mimo wielu niewygód takich jak bardzo częste lekcje gramatyki (Józefina była bardzo przewrażliwiona na jej punkcie) mieszkanie z tą kobietą byłoby dla nich tym, czego od dawna nie miały – domem rodzinnym.

Jednak jak to bywa w „Serii Niefortunnych Zdarzeń” w całą tę sytuację miesza się Hrabia Olaf…

A może dzieciom tylko wydaje się, że znów spotkały swojego największego wroga?

Powieść napisana jest lekkim stylem, zrozumiałym dla najmłodszych czytelników. Należy również wspomnieć o funkcji edukacyjnej – autor wyjaśnia milusińskim wszystkie związki frazeologiczne i każdy trudny zwrot. 

Zaczynając czytać „Ogromne okno” musicie uważać. Ostrzegam lojalnie, że książka ta bardzo wciąga. Nie da się od niej oderwać, choćby na obiad.

Polecam gorąco i życzę miłych chwil z lekturą! 

Lucienne, 16 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Egmont.