„Najpierw mnie pocałuj” – Lottie Moggach - recenzja

Czy człowiek ma prawo decydować o tym, kiedy umrze? 

Czy okłamywanie swoich najbliższych, żeby uchronić ich od cierpienia jest dobre? 

Czy powinno się pomóc komuś, kto postanowił zrezygnować z życia?

Leila jest kobietą nieco wyizolowaną, specjalistką od komputerów, nie ma niemal nikogo bliskiego, a całe dnie spędza przed ekranem. Pewnego dnia trafia na „Czerwoną pigułkę”. Jest to forum filozoficzne, na którym ludzie rozmawiają o wielu sprawach dotyczących życia. Leila jest osobą skłonną do przemyśleń, więc szybko wkręca się we wszystkie dyskusje. Adrian jest administratorem strony. Zauważa, że Leila myśli w bardzo podobny do niego sposób, ma dla niej pewne zadanie. 

Dziewczyna miałaby pomóc pewnej kobiecie, której marzeniem jest popełnić samobójstwo, miałaby podszywać się pod nią w mediach społecznościowych, aby bliscy klientki nie odczuli cierpienia po jej śmierci. Leila zawsze była święcie przekonana, że każdy ma prawo decydować o swoim życiu, a samobójstwo nie jest niczym złym. A teraz miewa wątpliwości. Obawia się też policji, która może przecież oskarżyć ją o pomoc w popełnieniu samobójstwa.

Po tytule „Najpierw mnie pocałuj” moglibyśmy wnioskować, że to dość płytka książka, ale jest zupełnie inaczej. Porusza ona bardzo ważne problemy. Podważa kwestie, które mogłyby wydawać się dla nas banalne, pobudza do refleksji, do dyskusji z samym sobą, do otwartości na różne punkty widzenia. Porusza problem Internetu, tego jak ludzie w nim potrafią być bezwzględni, niebezpieczni, anonimowi i jak łatwo można manipulować za jego pośrednictwem. Czasem za bardzo ufamy człowiekowi po drugiej stronie ekranu, podajemy informacje, które mogą być wykorzystywane przeciwko nam, czujemy się dowartościowani tym, że możemy mówić co chcemy i nikt nas nie może oceniać, ponieważ jesteśmy anonimowi, ale nie widzimy olbrzymiego niebezpieczeństwa, które się za tym kryje. Nie dostrzegamy jak bardzo łatwo możemy zostać oszukani, manipulowani.

„Najpierw mnie pocałuj” to powieść pełna akcji, właściwego dla thrillera napiętego, tajemniczego, przerażającego klimatu. Jeśli chodzi o postacie w tej książce – nie są szczególnie barwne, ale polubiłam ich realizm, także to, że czasami wkurzają, bo to  dodaje im człowieczeństwa. Bardzo podoba mi się to, w jaki sposób została ona wydana.

Chciałabym bardzo polecić ją osobom, które lubią książki właśnie z gatunku thriller psychologiczny, a także takim, których zaciekawiła jej tematyka i dopiero wdrażają się w te klimaty.  „Najpierw mnie pocałuj” to powieść gwarantująca nie tylko ciarki, wiele emocji i akcji, ale także nieoczywiste przemyślenia.

Aga, 15 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Rebis.