Esther Greenwood jest studentką w remonowanej uczelni. Dzięki stypendium, które otrzymuje za wybitne wyniki w nauce, ma szansę wyjechać na staż do redakcji pisma kobiet.
W międzyczasie poznaje Buddy'ego Willarda - studenta medycyny w Yale. W miarę upływu czasu przekonuje się, że jest on nikim więcej niż tylko hipokrytą.
Główna bohaterka jest na rozdrożu swojej kariery. Nie do końca wie, jaką życiową drogę wybrać, ma w końcu tyle możliwości. Te wszystkie opcje wprawiają ją w obłęd. Mętlik w głowie porównuje do drzewa figowego, a każde działanie w jej życiu, którego potencjalnie może się podjąć, do spadających z niego owoców. Na początku, kiedy drzewo jest młode, każde z owoców figowca jest świeże, zdrowe i gotowe do zerwania. Jednak z czasem figi gniją i spadają z drzewa prosto na ziemię, nie nadając się już do jedzenia. Na końcu swojej drogi życiowej nie masz już prawie żadnych możliwości, bądź są one w znacznym stopniu ograniczone, podobnie jak ilość fig, które możesz zerwać z suchych, starych, zobolałych gałązek.
Główna bohaterka ma przed sobą serię ciężkich do podjęcia decyzji. Z niecierpliwością dowiadywałam się o jej jakże trafnych i wiecznie aktualnych przemyśleniach na coraz to dalszych kartach tej powieści. Myślę, że tą książkę powinna przeczytać każda osoba, którą interesują tajniki ludzkiej natury i umysłu. Pokazuje ona jak pozornie nieistotne szczegóły mogą doprowadzić do ogromnych konsekwencji.
Tym dziwniej i inaczej czyta się tę książkę mając świadomość, że autorka niecały miesiąc po wydaniu "Szklanego klosza" popełniła samobójstwo.
Szczerze polecam!
Ula
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz