"Igrzyska śmierci" - Suzanne Collins - recenzja

Suzanne Collins to amerykańska pisarka, która mieszka wraz z rodziną w Connecticut. Zasłynęła jako autorka pięciotomowego cyklu o podziemnym świecie i Gregorze- chłopcu, który odkrywa nieznane nikomu obszary.

Świetnymi opiniami cieszy się również jej seria, która opowiada o państwie Panem. W skład tej serii wchodzą „Igrzyska śmierci”, „W pierścieniu ognia” i „Kosogłos”

Na ruinach dawnej Ameryki Północnej rozciąga się państwo Panem z niesamowitym Kapitolem otoczonym przez 12 dystryktów. Każdego roku w Panem odbywają się Głodowe Igrzyska. Każdy dystrykt musi dostarczyć na nie chłopca i dziewczynkę w wieku od 12-18 lat. Losowanie zawodników odbywa się na corocznych dożynkach. Katniss szesnastoletnia dziewczyna, bohaterka książki, zamieszkująca dwunasty dystrykt trafia na arenę igrzysk wraz ze swoim szkolnym kolegą Peetą. Chłopakiem, który niegdyś uratował życie jej i jej rodzinie. Głodowe Igrzyska to walka 24 młodych ludzi. Jest to walka na śmierć i życie. Przeżyć może tylko jedna osoba. Igrzyska odbywają się na arenie znajdującej się w Kapitolu. Uczestnicy nie wiedzą co ich na niej czeka. Nie wiedzą czy arena będzie pustynią, czy dżunglą. Muszą sami zdobyć sobie pożywienie, sami muszą opatrywać sobie rany. Nikt im w tym nie pomoże. Najgorsze jest jednak to, że zawodnicy muszą zabijać się nawzajem.

Katniss jest przerażona, że to właśnie ona musi trafić na arenę. Zanim jednak dziewczyna i jej rywale trafiają na arenę, są oni bardzo dokładnie przygotowywani i sprawdzani. Podczas tych przygotowań Katniss i Peeta zaprzyjaźniają się. Z biegiem czasu także rodzi się uczucie. Jest to jednak tragiczny romans, ponieważ wiadomo, że któreś z nich zginie. Może nawet oboje.

Książka jest napisana w sposób zachwycający. Narratorką książki jest Katniss, która relacjonuje wszystko na bieżąco.

Osobiście książka podobała mi się ogromnie. Nigdy nie przeczytałam lepszej. Jestem zachwycona, ale również zdruzgotana, ponieważ zakończenie pierwszej części nie w pełni mnie zadowala.

Polecam każdemu, każdy powinien ją przeczytać. Nie czytajcie jednak tej książki do poduszki, ponieważ będzie to wówczas bezsenna noc.

Dziękuje Suzanne Collins za to, że napisała tak przejmująca i zachwycająca powieść o miłości, walce, chęci przetrwania i poświęceniu.

Serdecznie polecam,

Astraja, 15 lat

Za fascynującą pozycję dziękuję Wydawnictwu Media Rodzina.