"Genetyczna samotność" - Agnieszka Olszanowska - recenzja

"Genetyczna samotność" to zabawna, ciepła i pełna humoru książka. Opowiada ona o trójce rodzeństwa: dwunastoletniej Kari, ośmioletniej Edce i sześcioletnim Szczurku, którzy po wyjeździe mamy do sanatorium, muszą radzić sobie sami - pod opieką taty. Wiąże się z tym mnóstwo problemów i zabawnych sytuacji: próba zrobienia sobie maseczki z posolonych i popieprzonych ogórków, afera ze zgubionymi skarpetkami i wiele innych.

 W tej opowieści są też fragmenty pamiętnika mamy dzieci, z czasów, gdy była młoda. Jej córka, Kari znajduje ten notatnik i z chęcią go czyta. Wkrótce, niesłusznie zresztą, stwierdza, że swoją wielką samotność odziedziczyła po mamie, która w swojej własnej klasie czuła się jak intruz. Stąd tytuł książki - "Genetyczna samotność".

Chcecie wiedzieć dlaczego ta historia jest wyjątkowa?

Myślę, że dlatego bardzo przyjemnie mi się ją czytało, ponieważ zabawne sytuacje i śmieszne zachowania głównych bohaterów, nadają książce rodzinną i przyjazną atmosferę. Odnajdujemy tu sceny z własnego życia.

Książka szczególnie nadaje się na ciemne, ponure wieczory - poprawi humor każdemu, kto ma osobiste problemy bądź kompleksy. "Genetyczna samotność" może być prezentem z okazji świąt - pogoda książki doskonale pasuje do takiej atmosfery.

Tę opowieść polecam zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Pomoże ona spojrzeć dzieciom z innej strony na świat rodziców, a rodzicom na życie i rozumowanie dzieci.

Martyna, 12 lat

Wydawnictwu Skrzat bardzo gorąco dziękuję za książkę.