"Lukrecja Borgia to ja" - Ewa Barańska - recenzja

Ewa Barańska to autorka powieści obyczajowych, skierowanych przede wszystkim do młodzieży. Debiutowała w 2006 roku powieścią "Kamila", po której przyszły dzieła takie jak: "Z kim płaczą gwiazdy", "Karla M.", czy też nominowana do Nagrody Literackiej Europy Środkowej "Angelus" książka "Z kim płaczą gwiazdy". Pisząc, porusza najtrudniejsze i najważniejsze dla młodzieży sprawy: narkotyki, przemoc, pierwsze miłości, problemy rodzinne... Jest autorką scenariusza filmu "Pierwiastek Zero", opartego na własnej powieści o tym samym tytule.

Nikola marzy o pieniądzach. Śni o dostatnim, luksusowym życiu w mieście, u boku bogatego męża i o otwarciu własnego salonu fryzjerskiego. Jednak póki co, życie nie do końca układa się tak, jak powinno. Siedemnastolatka mieszka w starym domu razem z dziadkami, rodzicami i dwójką młodszego rodzeństwa. Najstarszy brat odwiedza rodzinę rzadko i na krótko, często przedstawiając przy tym kolejne „wybranki serca”. Pewnego dnia pojawia się w domu z tajemniczą Celestyną…

Dziewczyna, choć miła, nie spełnia wymagań dziadków i rodziców- wygląda na słabowitą, ale to można jeszcze „przeboleć”, znacznie gorszy jest fakt, że najwyraźniej nie należy również do zamożnych. Gustaw puszcza mimo uszu rady, nakazy i groźby rodziny i wkrótce bierze ślub z ukochaną. Szczęście młodych małżonków nie trwa długo - szybko okazuje się, że dziewczyna cierpi na poważną chorobę. Choć diagnoza dla Gustawa i Celestyny jest tragedią, rodzina Nikoli, jak i ona sama  zaczyna upatrywać w niej pewną szansę… 

Jak daleko można się posunąć, aby zdobyć pieniądze?

Czy prawdziwa miłość w ogóle istnieje?

Książkę polecam wszystkim czytelnikom lubiącym lektury „do przemyślenia”- jest to jedna z tych pozycji, które po przeczytaniu długo nie dają o sobie zapomnieć. Mimo, że w książce w zasadzie nie występują nagłe zwroty akcji, dzięki świetnie poprowadzonej narracji trudno się od niej oderwać. Dodatkowo warto zwrócić uwagę na główną bohaterkę, która została przedstawiona ciekawie i dość wiarygodnie. Postać Nikoli pokazuje jak ważne w życiu jest to, co wynosimy z domu rodzinnego, a jej przemyślenia udowadniają, że ludzi nie można podzielić na „dobrych” i „złych”- świat jest pełen odcieni szarości…

Ania, 15 lat

Wydawnictwu Telbit dziękuję za dobrą książkę.