"Magiczna Winnica" - Maja Górska - recenzja

Magiczna Winnica to powieść czternastoletniej autorki, która jest amatorką włoskiej kultury. Zaczęła ją pisać w wieku jedenastu lat, tworząc, chciała połączyć swoje dwie wielkie pasje: Italię i magię.

            

Poznajemy historię rodziny Febbrario: ojca – Luki, dwójki dzieci – starszej Francescy i młodszego Marca oraz mieszkającej z nimi ciotki Carlotty. Mieszkali na Manhattanie, jednak gdy dostali w spadku winnicę we Włoszech, mimo wielkiej niechęci dzieci, zostawiają swoje dawne życie i przeprowadzają się do malutkiego miasteczka w Toskanii. Po dwóch miesiącach pobytu ojciec musi niespodziewanie wyjechać, aby pomóc swoim krewnym, którzy tak jak i on prowadzą winnicę. Gdy dzieci zostały jedynie z ciocią Carlottą, zaczynają ich spotykać niezwykłe sytuacje. Poznają kobietę, która wydaje się być elfką, wokół nich zdarzają się rzeczy, które wydają się być spowodowane magią. Gdy podsłuchują rozmową ich wujka z tajemniczą nieznajomą, okazuje się, że ich ojciec został porwany. Dzieci muszą zaufać niedawno poznanej kobiecie, aby uratować ojca i swój nowy dom.

            

Do przeczytania tej lektury zachęcił mnie fakt, że sama kiedyś też miałam pomysł na książkę. Myślę, że wielu osobom, które także chciały kiedyś samemu coś napisać, przypomni to własne doświadczenia. Na pewno można zauważyć wiele niedociągnięć, ale autorka miała ciekawy pomysł na fabułę. Mimo że książka jest bardzo krótka, to wiele się dzieje. Akcja szybko się toczy, mamy niewiele czasu na zastanawianie się nad dalszą fabułą, a dialogi i opisy krajobrazu są sporadyczne. Brakowało mi rozmów między bohaterami, mieliśmy mało czasu, aby dokładniej ich poznać. Myślę, że autorka mogłaby w wielu miejscach rozbudować fabułę, która mimo iż była ciekawa, to nie tworzyła napięcia, wszystko było napisane tym samym tonem, jak w sprawozdaniu. 

Zanim zdążyłam się zorientować, doszłam do kulminacyjnego momentu i dopiero potem zauważyłam, że praktycznie przeczytałam już całą książkę. Podobało mi się to, że książka jest pełna wiary w ludzi, w to, że każdy może wrócić na dobrą drogę. Dawno nie czytałam książki, w której wina za całe zło świata nie była zrzucona na jednego mrocznego bohatera.

            

Powieść na pewno spodoba się miłośnikom włoskiej kultury. Bardzo często wspominane są włoskie potrawy, przysmaki i obyczaje, do których przypisy zajmują prawie połowę strony, co nawiasem mówiąc trochę przeszkadza w lekturze. Jednak można dowiedzieć się mnóstwo o italijskiej kulturze, geografii i kuchni.

            

Myślę, że książkę tę warto jest przeczytać, zwłaszcza, że jest to króciutka lektura na jeden wieczór. Nie jest to profesjonalnie napisana książka, ale z ciekawym pomysłem na fabułę i pełna ciepła. Autorka ma przed sobą przyszłość, w której może zostać kolejną wielką pisarką książek fantasy.

Nikana, 15 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Skrzat.