"Pozłacana rybka" - Barbara Kosmowska - recenzja

Książka Barbary Kosmowskiej została wydana przez wydawnictwo Literatura w bardzo popularnej obecnie serii „Plus minus 16”. Pierwsze wydanie ukazało się pięć lat wcześniej i zaskarbiło sobie sympatię wielu czytelników oraz krytyków literackich, na co najlepszym dowodem będzie zdobyty przez ową pozycję tytuł „Książki roku 2007” i pierwsza nagroda w Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren.

Nastoletnia Alicja, jak co roku, spędza wakacje u dziadków na wsi. To tam czuje się najlepiej odkąd między jej rodzicami doszło do rozwodu, czego do tej pory nie umie zaakceptować. Do nowej partnerki ojca czuje pogardę i złość, jednak mimo początkowej niechęci udaje jej się pokochać małego Fryderyka, braciszka, którego pieszczotliwie nazywa Jaszczurką. Kiedy dziewczyna wraca po wakacjach do domu, do mamy, okazuje się, że nie wszystko jest tak, jak powinno być. 

Alicję przytłaczają informacje o ciężkiej chorobie brata, a w dodatku w głowie wciąż kłębią się jej się myśli o Robercie, przyjacielu od czasów dzieciństwa, który nagle zaczął znaczyć dla niej coś więcej… Na mamę nie może liczyć - wciąż zajęta pisaniem i zdobywaniem wiadomości do książki, nad którą pracuje.

W szkole także nie jest już tak kolorowo - przyjaciółka Sara coraz częściej opowiada o swojej trudnej sytuacji w domu, jak gdyby zaczynała szukać wsparcia, zrozumienia, a może nawet pomocy, koleżanka z klasy zmaga się z trudną psychiczną chorobą…  

Jak Ala poradzi sobie z problemami, które nagle spadły jej na głowę?

Książki Barbary Kosmowskiej kojarzą mi się bardzo pozytywnie. Autorka, mimo trudnych tematów, które porusza w każdej swojej pozycji, pisze lekko, w sposób zdecydowanie zachęcający do czytania. Opisy uczuć głównej bohaterki, która spędza czas z ciężko chorym braciszkiem wzruszają, ale i potrafią wywołać na naszej twarzy uśmiech. Warto zwrócić uwagę na układ tej książki: czas spędzony przez bohaterkę na swoich i szkolnych problemach przeplata się z chwilami, które Alicja spędza przy łóżku chorego Fryderyka- momentami zadumy, stopniowej zmiany poglądów i akceptacji.

To wszystko sprawia, że jeszcze w kilka dni po lekturze powieści jestem pod jej ogromnym wrażeniem. Mam nadzieję, że wszyscy czytający tę recenzję moi rówieśnicy - również poczuli chęć sięgnięcia po tę pozycję. Zapewniam, że nie pożałujecie, nawet jeżeli książki obyczajowe nie są waszym  ulubionym gatunkiem :)

Ania, 15 lat

Wydawnictwu Literatura dziękuję za cudowną książkę.